عجب یلدا ٬ شبی بود !!!

دیوان حافظ که نداشتم آخه نامرد از دستم قاپیده و من رو بدون دیوان گذاشته ٬ من که می دونم یه بار هم لاش رو باز نمی کنه ٬ خدا وکیل ملت خنگ تشریف دارند ( البته بلا نسبت شما دوست عزیز ) و باز البته کلمه ی مبارک خر رو هم باید چاشنی کار کرد تا بتونیم یه ذره حق مطلب رو ادا کنیم و باز برا سومین بار البته جمع این دو کلمه واژه ی ملموس ترک رو به یاد ما میاره !!!

طرف برا این که من رو بچزونه دیوانم رو گرفته و گذاشته رو طاقچه ی اتاقش ٬ نه میذاره من به کارم برسم و نه خودش از اون استفاده میکنه ! فقط چی ؟  برا این که من این وسط به خیال خودش ضایع بشم !!!

خلاصه شب یلدا رو بدون دیوان سر کردم تا این که یه عزیز دوست داشتنی آخر شب زنگ زد و فالی رو که خودش به جای من گرفته بود رو خوند ٬ خدا وکیل مرام رو داری ٬ یکی اون جوری می کنه ٬ یکی هم مثل این دوست گرامی و هیچ وقت جدا نشدنی زنگ بزنه و فالی رو که برات گرفته رو بخونه

خدا از این دوستا زیاد کنه ( آخ پام )

ولی حافظ هم کم حال من رو نگرفتا ٬ داشتم تو عوالم خودم سیر می کردم که اگه کارم درست بشه چی میشه ٬ اگه این جوری بشه چه روزگار خوبی رو دارم ٬ اگه و اگه و اگه های زیادی که هیچ کدومشون هم زیاده خواهی نیست ٬ ولی جناب حضرت اجل فرمودند که خواب دیدی خیره ٬ بذار در کوزه آبشو بخور

--------------------------------------------------

تا شما خانه تان سمت شمال ده ماست 
قبله ی دهکده مان سمت شمال است عزیز

پنجره ٬ بین من و توست مرا بوسه بزن
بوسه از آن طرف شیشه حلال است عزیز