قوی زیبا
شنیدم که چون قوی زیبا بمیرد فریبنده زاد و فریبا بمیرد
شب مرگ ٬ تنها نشیند به موجی رود گوشه ای دور و تنها بمیرد
در آن گوشه چندان غزل خواند آن شب که خود در میان غزلها بمیرد
گروهی بر آنند که این مرغ شیدا کجا عاشقی کرد ٬ آن جا بمیرد
شب مرگ از بیم ٬ آن جا شتابد کز مرگ غافل شود ٬ صبح بمیرد
من این نکته گیرم که باور نکردم ندیدم که قویی به صحرا بمیرد
چو روزی ز آغوش دریا بر آمد شبی هم به آغوش دریا بمیرد
تو دریای من بودی آغوش باز کن که می خواهد این قوی زیبا بمیرد
اگه دوست دارین اصل آهنگ رو گوش بدین : مرگ قو ٬ حبیب 
دستانت را به من بده !
اشک رازیست ٬ لبخند رازیست ٬ عشق رازیست
اشک آن شب ٬ لبخند عشقم بود
قصه نیستم که بگویی ٬ نغمه نیستم که بخوانی ٬ صدا نیستم که بشنوی
یا چیزی چنان که ببینی ٬ یا چیزی چنان که بدانی
من درد مشترکم ٬ مرا فریاد کن !
درخت با جنگل سخن می گوید ٬ علف با صحرا ٬ ستاره با کهکشان ٬
و من با تو سخن می گویم .
نامت را به من بگو ٬ دستت را به من بده ٬ حرفت را به من بگو ٬
قلبت را به من بده !
من ریشه های تو را دریافته ام ٬ با لبانت برای همه ی لب ها سخن گفتم
و دستانت با دست های من آشناست .
در خلوت روشن با تو گریسته ام ٬ برای خاطر زندگان ٬
و در گورستان تاریک با تو خوانده ام زیباترین سرود ها را ٬
زیرا که مردگان این سال عاشق ترین زندگان بودند .
دستت را به من بده ٬ دستهای تو با من آشناست .
ای دیر یافته با تو سخن می گویم .
به سان ابر که با طوفان ٬ به سان علف که با صحرا ٬
به سان باران که با دریا ٬ به سان پرنده که با بهار ٬
به سان درخت که با جنگل سخن می گوید .
زیرا که من ریشه های تو را دریافته ام .
زیرا که صدای من با صدای تو آشناست ...
سکوت ما به هم پیوست و ما ؛ ما شدیم .
تنهایی ما تا دشت طلا دامن کشید .
آفتاب از چهره ی ما ترسید .
دریافتیم و خنده زدیم .
نهفتیم و سوختیم .
هر چه بهم تر ؛ تنهاتر .
از ستیغ جدا شدیم :
من به خاک آمدم و بنده شدم .
تو بالا رفتی و خدا شدی .
خوب اونی که الان بالا نشسته تویی . اونی که قدرت داره تویی . اونی که هر کاری بخواد میتونه انجام بده تویی و اونی که ...
پس کمک کن ؛ فقط یه معجزه میخوام . فقط ...
تو رو خدا 
آمین
