بارها از خود سوال می کنم اگر سیاست تنش زدایی را پی می گرفتیم اکنون نمی توانستیم با خیالی آسوده به فعالیت هسته ای ادامه دهیم ؟! از خود می پرسم آیا بازی با توپ های پر پیروزی شیرینی را برای ما به ارمغان می آورد ؟! آیا برخورد های این چنینی زمان رسیدن به موفقیت را به تاخیر نینداخت ؟! آیا زمان هزینه شده در مقابل بهای پرداخت شده نابرابر نیست ؟!
درست است که اکنون با تلاش و زحمات دولت های قبلی به این موفقیت رسیده ایم و مدیون آنها و جوانان آن دوره و این دوره هستیم ، درست است که با توان ملی به فناوری هسته ای دست پیدا کرده ایم ، ولی اگر همان سیاست های قبلی را طی می کردیم ، اگر زحمات گذشتگان را ارج می نهادیم ، زدوتر از الان ثمره ی زحماتمان را برداشت می کردیم ، تا این حد زیر فشار های سیاسی و اقتصادی قرار نمی گرفتیم ، چهره ی دوست داشتنی و زیبایی را از فرهنگ ایرانی به جهان عرضه می کردیم
این موفقیت را تبریک می گویم و به ایرانی بودنم افتخار می کنم ولی این نکته را از یاد نمی برم که موفقیت مطمئن و ماندگار در گروی تدبیر است و با درایت حاصل می شود