دستانت را به من بده !

اشک رازیست ٬ لبخند رازیست ٬ عشق رازیست

اشک آن شب ٬ لبخند عشقم بود
 
قصه نیستم که بگویی ٬ نغمه نیستم که بخوانی ٬ صدا نیستم که بشنوی
 
یا چیزی چنان که ببینی ٬ یا چیزی چنان که بدانی
 
من درد مشترکم ٬ مرا فریاد کن !

درخت با جنگل سخن می گوید ٬ علف با صحرا ٬ ستاره با کهکشان ٬

و من با تو سخن می گویم .
 
نامت را به من بگو ٬ دستت را به من بده ٬ حرفت را به من بگو ٬

قلبت را به من بده !

من ریشه های تو را دریافته ام ٬ با لبانت برای همه ی لب ها سخن گفتم
 
و دستانت با دست های من آشناست . 

در خلوت روشن با تو گریسته ام ٬ برای خاطر زندگان ٬

و در گورستان تاریک با تو خوانده ام زیباترین سرود ها را ٬ 

زیرا که مردگان این سال عاشق ترین زندگان بودند .
 
دستت را به من بده ٬ دستهای تو با من آشناست .

ای دیر یافته با تو سخن می گویم . 

به سان ابر که با طوفان ٬ به سان علف که با صحرا ٬
 
به سان باران که با دریا ٬ به سان پرنده که با بهار ٬ 

به سان درخت که با جنگل سخن می گوید . 

زیرا که من ریشه های تو را دریافته ام .
 
زیرا که صدای من با صدای تو آشناست ...