سلام بر تو بانوی بانوان…

نخلهای خاک آلود فدک هنوز از ستمی که بر تو روا
داشتند، می گریند؛ زندگی تو گواه مظلومیت همه
دودمان هابیل است، همچنانکه وجود تو گواه قدس
 و عصمت خدا بر زمینیان بود...

تازیانه ای که بر پیکر نازنین تو فرو کوفتند،

تبری بود که بندگان بت به انتقام نابودی اصنام

بر پیکر توحید ابراهیم فرود آوردند؛

هماره شرمسار باد دستی که بر گونه ی
خدا گون تو سیلی زد،

دریغا دل اگر در غم تو پاره شود شگفت نیست،

چرا که شکستن پهلوی تو عظیمتر از شکستن
دیوار کعبه بود، و چون قامت ستوار تو را به ستم
بر خاک نشاندند دین از پای افتاد...

با تمام دل بر تو می گرییم که نماد بهی بودی

و ودیعه ی رحمت خدا بر آدمیان؛ و چون ترا کشتند

انسانیت بی مادر شد و خون هابیل از رگ حیات
هر انسان در گستره ی تاریخ از نو جوشید
و مظلومیت داغ، زخمی شد بر جبین زندگی مؤمنان،
 و حیات پژمرد و اوراق قرآن به تطاول طوفان پراکند،
و علی (ع) تنها ماند ...

و بشریت در گرداب فاجعه افتاد.

        یا فاطمه ! امروز روز پر گرفتن توست.

به ما نیز پرواز را بیاموز که از  هر سکون ، خسته ایم.

                                                                                 آمین...